[...]

Postać maluczka.

Brodzi lęk na Błoniach.

Umysł, umysł się urodził!

I już, byle szybciej

bieży, bieży wśród traw.

leży, leży lęku zapłakany świat.

Wreszcie wstaje;

a patrzy, a okiem rzuca

a ucieka, a rusza

i różowa chmura po niebie się toczy

i patrzy na nią,

i zagląda w jej oczy.

Lęku strachu okna duszy-

nie widać już nic.

Poszło. I nie wróci.

                                                                  DarlaDashwood 20.08.08.